Als iemand niet kan slapen, maak ik even een praatje

Zorg voor de cliënten van Archipel Berkenstaete is niet alleen overdag. 24 uur per dag staat er personeel klaar. Ook ‘s-nachts. Els Habraken zit geregeld in de nachtdienst. Jaren geleden wilde Els graag in de nachtelijke uren werken omdat dat goed te combineren was met haar kleine kinderen. Nu werkt ze nog steeds een aantal nachten in de maand in de nachtdienst en haar overige uren werkt ze overdag en in de avond. Els vertelt vol enthousiasme over haar werk.

Artikel afkomstig uit De Mooi Son en Breugel Krant.

De nachtdienst in

Els Habraken begon 17 jaar geleden als verzorgende bij Berkenstaete: “Toen heette het nog ‘De Vloed’. Ik heb de verhuizing naar de Veerstraat meegemaakt en nu zitten we hier alweer jaren aan de Bontstraat.” In 2014 begon Els voor 16 uur in de week in de nachtdienst te werken. Dat kwam voor haar goed uit: “Op die manier hadden we geen opvang nodig voor onze kinderen. Tot twee jaar terug werkte ik twee nachten in de week, nu wat minder. Dit, omdat er nieuwe collega’s waren aangenomen die ook regelmatig nachten willen werken. We verdelen de nachtdiensten eerlijk onder elkaar.”

Volop tijd voor cliënten

Op de vraag wat er leuk is aan werken in de nachtdienst antwoordt Els: “Je hebt volop tijd voor de cliënten. Als iemand niet kan slapen, maak ik even een praatje. Als iemand wat verward of onrustig is, heb ik tijd om diegene op zijn gemak te stellen.” Niet alleen voor de cliënten is er volop tijd, ook voor de familie. Els geeft als voorbeeld: “Als een cliënt terminaal is en familie waakt bij hun familielid, heb je in de nacht ook tijd om er te zijn voor de familie. Regelmatig bedankt familie je voor de zorg die we bieden aan onze cliënten. Ik werd zelf ook een keer bedankt voor de goede zorgen die de familie had ontvangen van mij en mijn collega’s. Ik vond dat heel bijzonder dat ze dat zo specifiek benoemden. Ik vind zorg hebben voor de cliënt én diens familie heel normaal. Dat hoort bij mijn baan als verzorgende. Het deed me goed om van de familie te horen dat ze dat waarderen.”

Niet alleen

Als Els ‘s-nachts moet werken, begint ze om 22.45 uur. De collega’s van de avonddienst dragen dan de zorg aan haar over. Ze leest de rapportage en gaat vervolgens een eerste ronde lopen om even te kijken of iedereen in bed ligt. En wie wakker is kan rekenen op een praatje. Ook al staat Els alleen op de hofjes (hier wonen cliënten met een vorm van dementie) in de nachtdienst, ze staat er nooit alleen voor: “Berkenstaete is groot en op de andere afdeling is er ook een collega in de nacht aan het werk. We kunnen een beroep op elkaar doen en we kunnen altijd nog terugvallen op het ambulant verpleegkundig team.”

Het gaat om de kleine dingen

Ook al bevalt het werken ‘s-nachts goed, Els wil het wel combineren met werken overdag en in de avond. Ze ziet haar cliënten met dementie niet als mensen met een beperking: “Ze vragen misschien wat vaker hetzelfde, ze zijn soms wat verward of wat sneller boos. Maar ze zijn net als alle andere ouderen. Ik probeer er steeds weer achter te komen als een cliënt niet lekker in zijn vel zit of onrustig is, wat daar de reden van is. Als ik er niet uit kom, dan vraag ik een collega erbij.” Leuk vindt ze ook dat je met kleine dingen cliënten blij kunt maken: “Als je bijvoorbeeld in de avond muziek draait en je vraagt aan de cliënten of ze nog verzoekjes hebben en ze zingen dan uit volle borst mee…. Dat is zo mooi. Daar doe je het voor.”